Grób porucznik Kazimiery Kamińskiej, zasłużonej pielęgniarki spod Monte Cassino oraz mieszkanki Rumi, po latach doczekał się gruntownej renowacji. Dzięki zaangażowaniu samorządowców i funduszom pozyskanym z Instytutu Pamięci Narodowej udało się wymienić zniszczony nagrobek na nowy, granitowy pomnik. To kolejny przykład lokalnych działań, które mają na celu dbanie o pamięć i patriotyczne wartości.
 

Życiorys bohaterki

Kazimiera Kamińska urodziła się 10 lutego 1902 roku w Rogozinie (woj. mazowieckie), jako córka Józefa i Eleonory z domu Ruteckiej. Ukończyła szkołę podstawową, a następnie Szkołę Przemysłowo-Handlową w Płocku i Szkołę Pielęgniarstwa PCK w Warszawie.
 

W 1934 roku uzyskała dyplom pielęgniarki i rozpoczęła pracę w 5 Szpitalu Wojskowym w Krakowie. Otrzymała także stopień podporucznika i kartę mobilizacyjną. Pracowała tam aż do wybuchu II wojny światowej, po czym trafiła do sowieckiej niewoli. W 1941 roku służyła w szpitalu armii generała Andersa w Buzułuku, a następnie wzięła udział w kampanii włoskiej.
 

Jako pielęgniarka chirurgiczna w szpitalu wojennym w Casamassima (przemianowanym później na 5 Szpital Wojenny) asystowała podczas operacji rannych żołnierzy walczących m.in. pod Monte Cassino.
 

Za swoje zasługi została odznaczona m.in. Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, Gwiazdą za Wojnę 1939–1945, Gwiazdą Italii, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Medalem Wojska Polskiego.
 

Powrót do Polski i życie w Rumi

Po wojnie kontynuowała pracę pielęgniarki w Europie Zachodniej, a w 1947 roku wróciła do Polski. Jej rodzina została tragicznie dotknięta przez wojnę – matka została rozstrzelana przez Niemców, a siostra zmarła w tym samym roku.
 

Kazimiera Kamińska osiedliła się w Rumi, gdzie pracowała jako pielęgniarka w miejscowej przychodni aż do śmierci w 1971 roku. Została pochowana na cmentarzu przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego (sektor A, rząd 18, miejsce 17).

„Przez całe życie była wierna idei Polskiego Czerwonego Krzyża, przestrzegała nakazów etyki zawodowej, wypełniała swe obowiązki sumiennie, nie uchylając się od opieki nad żadnym chorym podczas pokoju i wojny.”

Renowacja pomnika dzięki staraniom lokalnym

Od lat o pamięć Kazimiery Kamińskiej dba jej krewna – Janina Pełka z Płocka, która doprowadziła m.in. do wpisania grobu do ewidencji weteranów. W 2024 roku opiekę nad grobem przejął Urząd Miasta Rumi. Dzięki staraniom Piotra Wittbrodta i Anny Borys pozyskano z IPN dofinansowanie w wysokości 14 400 zł na gruntowną renowację pomnika.

Na początku czerwca 2024 roku stary, uszkodzony nagrobek został zastąpiony nowym – granitowym. Dołożono także chodnik, wazon i pamiątkowy grawer z informacją o zasługach bohaterki.

– Ze względu na stan pomnika zdecydowaliśmy, że zrobimy wszystko, co w naszej mocy, aby go wymienić. Aktualnie sprawdzamy, czy są w Rumi inne groby wymagające podobnej opieki – mówi Piotr Wittbrodt, pełnomocnik burmistrza ds. społecznych.

Patriotyzm na co dzień

– Bardzo się cieszę, że udało się zrealizować kolejne patriotyczne działanie. To naprawdę bardzo ważne dla samorządu i mieszkańców, by pamiętać o bohaterach i kultywować biało-czerwone wartości – podkreśla Ariel Sinicki, wiceburmistrz Rumi.

– Dla Rumi to nie są tylko słowa – organizujemy i uczestniczymy w paradzie niepodległości, Biegu „Tropem Wilczym”, obchodach Powstania Warszawskiego czy patriotycznych koncertach. Na co dzień biało-czerwona flaga powiewa na rondzie im. rotmistrza Pileckiego, a imiona wielkich patriotów – jak Wincenty Witos, Apolinary Formela czy Kazimierz Rzepka – upamiętnione są w nazwach ulic i skrzyżowań. Chcemy, aby rumianie pamiętali, że wolność i niepodległość nie są nam dane raz na zawsze – dodaje.